Nicky studeerde in 2012/2013 in Malmö, één van de meest zuidelijke steden van Zweden. Malmö ligt daardoor vlakbij Kopenhagen (Denemarken) en Lund, nog een grote studentenstad. Toen zij daar was deed Anouk mee aan het Eurovisie Song Festival (ESF), wat daar gehouden werd, had ze uitstapjes naar Noorwegen en Denemarken en ondervond zij de echte Zweedse wijze van leven. Hieronder zijn enkele van haar passages weergegeven.
Maart 2013: “Terwijl ik dit schrijf is de rust aan het wederkeren in mijn huis. Dit weekend stond namelijk in het teken van een heuse housewarming met een stuk of dertig gasten waarvan het merendeel nog bleef slapen ook. Extra leuk natuurlijk, omdat de serre -waar het gezelschap zich verzameld had- zich letterlijk onder mijn raam bevindt. Afijn, gisteren heb ik tijdens de topdrukte het huis ontvlucht om een kopje thee te drinken met Carmen en Kelly in het tijdschriftencafé van het vorm en design centrum. Vandaag heb ik me na mijn mislukte poging tot uitslapen opgesloten in mijn kamer, mijn plannen om de stad in te gaan uitstellend in verband met de belachelijke terugkeer van het winterweer. “
April 2013: “Allereerst had ik vandaag een Zweeds examen. Het was de bedoeling dat we grammaticale werkwoordkeuzes maakten, vergelijkende en overtreffende trappen bouwden, voorzetsels van plaats gebruikten, een artikeltje over slaaponderzoek begrijpend lazen en zelfs een heuse tekst schreven. Jawel, welkom bij deel twee van de cursus Zweeds. Het merendeel van het examen was wat hoog gegrepen, maar met een beetje geluk heeft mijn creatieve brein me toch een pass opgeleverd. Net zoals bij het mondelinge tentamen afgelopen donderdag, waar we gevierlijk in het Zweeds een reis en een maaltijd moesten plannen. Het moge duidelijk zijn dat ik nu niet meer wil horen dat ik een Nederlander ben, alleen al voor de moeite zouden ze me gewoon Zweed moeten maken (hoef ik ook geen mening te hebben over Anouks songfestivalliedje en sla ik dus twee birds in één klap).”
April 2013: “Oslo is klein en rustig, maar tegelijkertijd toch wel een soort van hoofdstad. Er hangt een hele rustige sfeer, en het weer was supergoed! Een strakblauwe lucht en een gezellig zonnetje begroetten ons hartelijk toen wij onze citytrip begonnen met een korte wandeling naar het sentrum, langs een massasjesalon, richting het sentralstasjon. (Ja, dit is Noors en ja, dat vind ik nog steeds heel grappig, maar nee, ik geloof dat ik de enige was.) Vervolgens namen we de bus naar het Vikingschipmuseum, waar drie grote schepen in een kerkachtig gebouw stonden en we naast een indrukwekkende Vikingmuseumsouveniercollectie ook schoenen, sledes, textiel en emmers uit de Vikingtijd konden bekijken. De volgende stop was het paleis van de Noorse koning, in een park midden in de stad. Dat heeft hij helemaal niet slecht voor elkaar. En toen was het tijd voor Sovjetpropaganda in de Nasjonalbibliotek en een lunsjmenu bij Peppe’s pizza. We hadden in totaal maar een uur of zes in Oslo, dus na de lunch zijn we nog even het cultuurhistorisch museum doorgestormd op naar de Vikinghelm die volgens een vriendelijke suppoost toch wel het hoogtepunt van de collectie was. We hadden geen idee waarom, maar het bordje vertelde ons dat deze helm met enge rode ogen de enige overgebleven Vikinghelm was. Die wij dus mooi wel eventjes gezien hebben. Na een snel rondje langs de evolutie van de Scandinavische beschaving liepen we naar de haven om via het kasteel de boot weer op te zoeken. En ja hoor, uiteraard ging dat wederom niet zonder stress en sprintjes. Terwijl we rond het fort wandelden zagen we de uiterste inchecktijd steeds dichterbij komen en ondanks dat we steeds sneller gingen lopen, waren we toch weer te laat. Maar een paar minuten deze keer, maar alles was desondanks toch al behoorlijk gesloten. Dus, al rennend werden onze paspoorten en boardingpassen gecontroleerd en terwijl we de loopbrug overrenden, werd die achter ons opgehaald. De spanning en sensatie!”
Mei 2013: “Omdat de hele show van vanavond doorgelopen moest worden, was het soms een beetje vreemd. Zo moest er bijvoorbeeld afgeteld worden naar het sluiten van de lijnen, stonden er drie random mensen in close-up naar de camera te Zwaaien en net te doen alsof ze de Engelse, Duitse en Zweedse inzending waren, werd in de Green Room vol Zweden een vrouw geïnterviewd die toevallig op de plek zat waar vanavond de Noorse inzending zit en mocht België twee keer zingen, omdat er de eerste keer iets mis was gegaan met het geluid. Ah, en voor alle enthousiaste nationalisten onder ons: omdat het de juryshow was (en dus geen liveshow waarbij mensen kunnen stemmen), maar de uitslag wel geoefend moest worden, heeft Nederland toch een keer de finale gehaald. Fake it till you make it!”