Regelmatig schrijft een lid van Nederlandse Wereldwijde Studenten een column over zijn of haar internationale ervaring. Jan Willem Scholten volgde zijn Bachelor in Oxford en studeert sinds eind september aan de Diplomatische Akademie te Wenen.
Studeren in het buitenland verandert je als persoon op fundamentele wijze. Je denkt in een andere taal, omringd door niet-Nederlanders die over van alles anders denken. Bij politiek denk je niet langer aan de Tweede Kamer maar aan parlementen op vijf continenten. Je vriendengroep concentreert zich niet langer in één stad maar over de hele wereld. Contact houd je via internet sneller dan ooit en je hoeft op veel plekken nooit meer een hotelkamer te boeken. In mijn ervaring kleven er werkelijk geen nadelen aan studeren in het buitenland.
Afgelopen juni (2012) heb ik mijn Bachelor in Philosophy, Politics and Economics (PPE) aan  Corpus Christi College te Oxford afgerond en heb ik na drie jaar het Verenigd Koninkrijk verlaten na een fantastische tijd. In mijn laatste jaar in Oxford werd ik aangeschreven door een op zijn foto vriendelijk uitziende professor uit Wenen, Professor Neudeck, die jarenlang in Oxford had gestudeerd en gedoceerd maar inmiddels was teruggekeerd naar zijn land van herkomst, Oostenrijk. Aldaar was hij hoofd van de economiefaculteit van de Diplomatische Akademie Wien, een door keizerin Maria Theresia in 1754 opgericht instituut dat de Habsburgdiplomaten moest voorbereiden op een verblijf in Istanbul, hoofdstad van het toen nog altijd rivaliserende Ottomaanse Rijk.
De Diplomatische Akademie kreeg zijn huidige vorm in 1964 en leidt sindsdien alle Oostenrijkse diplomaten op. Het programma dat ik er ga volgen, de Master of Advanced International Studies (M.A.I.S.), is ondanks de ietwat onhandige afkorting een razend  interessante tweejarige studie in internationale politiek, staatsrecht, internationale economie en politieke geschiedenis – dit alles gedoceerd in Engels, Frans en uiteraard Duits.
Bij mijn ouders in Den Haag bereid ik me voor, na een zomer vol gereis, op het vertrek eind september. Tussen alle typisch Nederlandse dingen door die ik in deze zomervakantie kan doen – hardlopen in de duinen bij Scheveningen, vrienden bezoeken in de historische grachtengordels van ’s lands studentensteden, naar de Koningin kijken op Prinsjesdag en hagelslag eten – moet ik ook al een paar dikke pillen verslinden. Standaardwerken van Henry Kissinger, geschiedenisboeken over ‘Europe since Napoleon’, handleidingen over macro-economie, die via Bol.com nog maar net op tijd op de deurmat vallen. Ik probeer ze te lezen tussen het pakken en het afscheid nemen door.
Over een dag of vier staat het vertrek gepland. Met mijn vader in de auto, volgeladen met spullen, gaan we in twee dagen naar Wenen toe – via een overnachting bij Passau in ZuidDuitsland in wat ongetwijfeld een hilarisch ongezellig hotel zal zijn. Ik heb er zin an!
Jan Willem Scholten studeert sinds september in Wenen. In dit artikel vertelt hij over zijn masteropleiding Advanced International Studies, en zijn ervaringen in de prachtige Oostenrijkse stad.