Geschreven door Tirzah Schnater/Ministerie van OCW, 19 december 2014
Een jaartje studeren in het buitenland, of misschien een hele bachelor? De vijftig studenten van de Nederlandse Wereldwijde Studenten (NWS) die gisteren bij OCW hun jaardag vierden, lieten zich dat geen twee keer zeggen. Voorzitter Louis Hendrix (23) woonde al in Amerika, Japan en Duitsland. Hij pleit voor over-de-grens-beurzen die je al op de middelbare school zelf kunt regelen, en niet pas als je al bij een instelling ingeschreven bent.
Voorzitter Louis Hendrix op de NWS-dag 2014 (Foto: Tirzah Schnater)
Meer beurzen voor volledige studies, en niet alleen voor als je al studeert aan een instelling, waarom is dat je wens?
‘Omdat een volledige studie in het buitenland doen een wezenlijk andere ervaring is dan een half jaar of een jaar uitwisseling via je universiteit of hogeschool hier in Nederland. Het komt echt uit de studenten zelf. Ik begon mij al op mijn vijftiende te oriënteren op een studie in het buitenland, en had anderhalf jaar nodig voor de selectieprocedure. Die tijd heb je écht nodig. En het was ook erg fijn geweest als bijvoorbeeld mijn decaan meer had geweten van hoe dit moest. Die kennis is er nu weinig. De gedachte is vooral: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ik vind dat de maatschappij deze ambities juist moet ondersteunen en toejuichen. De beurzen die de minister nu beschikbaar wil stellen voor meer mobiliteit, dat is geweldig. Maar mijn wens is daarbij ook graag beurzen die volledige studies bekostigen.’
Hoe ziet je eigen studieloopbaan er tot nu toe uit?
‘Ik ben begonnen met een bachelor International Studies in Minnesota, in de Verenigde Staten. Daarna heb ik in Japan Japanse tal en cultuur gestudeerd en daar stage gelopen. Ook ben ik een tijdje in Leipzig, in Duitsland, geweest voor stage en werk. Op dit moment studeer ik ‘gewoon’ in Nederland, aan de Radboud Universiteit Nijmegen, waar ik een master Taalwetenschappen doe.’
Als je een hoogtepunt uit je buitenlandervaringen mag noemen, welke is dat dan?
‘Dat was een diner in Tokyo van medewerkers van de Verenigde Naties. Ik zat naast een Japanse dame van een jaar of tachtig, en kon haar in haar eigen taal vragen naar hoe zij de Tweede Wereldoorlog had ervaren. Ze vertelde dat ze als 13-jarig meisje bij een bombardement buiten rende met een matras boven zich, en dat de bunker waar ze op af rende voor haar ogen opgeblazen werd. Dat verhaal deed me zo denken aan de verhalen van mijn eigen oma, die tijdens de oorlog ook tiener was en diezelfde angst had gevoeld. Het maakte erg veel indruk en ik besefte hoe uniek het was dat verhaal te kunnen en mogen horen.’
Het is tegenwoordig moeilijk om een baan te vinden na je studie. Waarom moeten studenten volgens jou toch nog steeds naar het buitenland?
‘Het klinkt cliché maar het is écht een investering in jezelf. Ja, het kost geld, ook ik heb een studieschuld, maar wat moet dat moet. Ik denk en hoop dat uiteindelijk terug te verdienen. Zo’n ervaring vormt je en geeft je de kans na te denken wat je wilt in je leven. En bovendien: er zijn landen waar studeren juist goedkoper is. Zweden bijvoorbeeld. Daar is het onderwijs uitstekend. Laat je dus niet weerhouden door de crisis, zeg ik, en doe het gewoon.’
Tot slot, wat is jouw volgende bestemming, en vooral: kom je nog terug?
‘Ik wil heel graag weer naar het buitenland, ik twijfel tussen Engeland en China. Vooral dat laatste land fascineert me enorm. Het heeft zo’n andere politiek, en de maatschappij ontwikkelt zich op grote schaal. Uiteindelijk wil ik wel weer in Nederland werken, maar dan wel in een internationaal georiënteerd bedrijf of bij de diplomatieke dienst. Oftewel: ik blijf wel internationaal bezig.’
Dit interview met NWS-voorzitter Louis Hendrix verscheen eerder als nieuwsbericht op het intranet van de Rijksoverheid. Het werd geschreven door Tirzah Schnater van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap met als oorspronkelijke titel “Groeten uit Amerika, Japan én Duitsland”.