Op naar het Zweinstein van de echte wereld…of toch niet?

Gepubliceerd op 24-06-2013 at 17:22

Swaan van Iterson (1989) schrijft over de financiële problemen die een buitenlandstudie aan een topuniversiteit moeilijker maken.

Op de ochtend van 23 januari 2013 las ik overrompeld het verlossende bericht op mijn computerscherm:

“Dear Miss van Iterson. I am very pleased to make you an offer of admission as a Graduate Student at the University of Cambridge. Qualification: Master of Philosophy. Subject: Politics and International Relations.”

De daaropvolgende dagen huppelde ik door het leven: vanaf september mocht ik gaan studeren op een plek waar de wonderen der wetenschap tot leven kwamen. Het Zweinstein van de echte wereld.

Oxbridge students: ten a penny!

Foto King's College CambridgeMaar ik werd al gauw wakker geschud uit mijn droom. Aangenomen worden op Cambridge is niet makkelijk, maar vervolgens is het nog maar de vraag of het je lukt om genoeg geld bij elkaar te krijgen. Zeker 1000 van de 7500 masterstudenten die op Oxford een plek krijgen aangeboden kunnen niet gaan omdat ze te ‘arm’ zijn. De competitie om de beurzen is, mede door de financiële crisis, gigantisch. Reden voor mij om Het Grote Fondsenboek er eens bij te pakken. Er ging een wereld voor mij open: was ik maar een protestants meisje uit Joure, dacht ik. Want daar is dus een fonds voor, voor protestantse meisjes uit Joure.

Ik besloot over te gaan tot een reality-check. Hoeveel geld en energie is Cambridge eigenlijk waard? Vrienden en familieleden roepen “Zonder twijfel doen!”, maar tot mijn grote verbazing denken de professionals die mij inspireren daar anders over. Zij vinden een authentiek, inhoudelijk profiel doorslaggevender: “ To be honest, clever humanities students with masters degrees from Oxbridge are ten a penny!” 

Alternatieve wegen

Wat mijn zoektocht tot nu toe zeker duidelijk heeft gemaakt, is dat de allure van de topuniversiteiten niet heilig is. Steeds minder docenten in Engeland raden getalenteerde studenten aan naar Oxford of Cambridge te gaan. En ook studenten worden kritischer. Elly Nowel stuurde Oxford na haar aanname een heuse afwijzingsbrief “[…] Following your interview I am afraid you do not quite meet the standard of the universities I will be considering”. “I am reluctant to be part of a system so heavily dominated by such a narrow group of self-selecting elites”, zei ze over haar afwijzing. Damien Shannon klaagde St. Hugh college in Oxford aan voor discriminatie op basis van financiële achtergrond.

Of ik uiteindelijk naar Cambridge ga is nog onzeker, maar het is interessant om te merken dat we in een tijd leven waarin de monopolie van oude instituten steeds vaker wordt bevraagd. Dat betekent zeker niet dat zij hun waarde verliezen, maar het biedt wel mogelijkheden: kansen om op andere manieren een sterk profiel op te bouwen. Daarnaast blijkt het mogelijk om als individu de oude instituten zelf tot verandering te bewegen. Want Damien Shannon mag niet alleen in september aan zijn studie in Oxford beginnen, hij zorgt er ook voor dat deze universiteit in de toekomst mogelijk voor meer mensen toegankelijk wordt.  Wie weet ook wel voor meisjes die niet protestants zijn of uit Joure komen..

Zie ook Swaans blog.